Hij refereert naar de vogels in het Bruin met witte en gele bijtint. Als je het daarover hebt moet je in feite ook de rode grondkleur en de mozaïeken erbij nemen om een reëel tijdbeeld te geven.
De kernpunten van zijn artikel komen neer op de volgende punten:
* Aantal geëxposeerde vogels
* Verschil in geëxposeerde vogels
* De standaard
* De manier waarop de keurder daarmee om gaat
* De moeilijkheidsfactor van de Bruine vogel in de kleuruiting.
* Aantal geëxposeerde vogels:
Het is juist dat de vogels op de TT's de laatste jaren in klassiek geel en klassiek wit terugvallen.
Het aantal geëxposeerde vogels is een resultaat van vele factoren. Hoeveel succes kan de liefhebber met deze vogel bereiken? Hoeveel vraag is er naar de kleur?
Wat is de 'attractieve waarde' van de vogel?
Of te wel hoe groter is de uitstraling welke je met deze kleur in de liefhebberij verkrijgt, hoeveel vraag is er naar de vogel en is de afzet makkelijk en vindt men de kleur in het algemeen mooi? Daarbij komt, is de klasse begrijpelijk voor de liefhebber.
Ook, kan men zich vinden in de keuring? of is het een tombola?
De afzet van donkere vogels wordt steeds moeilijker.
In grotere partijen wordt de Bruine vogel zeer slecht betaald.
Het laagst van allemaal. Ook de zwarte vogels hebben daar last van.Het resultaat van de keuring is naar mijn mening al een jaar of tien “bedroeflijk”. Ik kom daar later op het punt
(hoe de keurder daar mee om gaat) terug. Hierdoor snapt de kijker op de show niet wat er aan de hand is en snapt dus ook niet welke vogels gewild zijn in deze categorie. Als de liefhebber niet snapt welke kant je uit moet wil hij ook de uitdaging niet aangaan om deze kleur te kweken en te brengen.
Wel is de Bruine vogel in het verleden een zeer aantrekkelijke kleurkanarie geweest. Het brengen van een chocolade kleur zo diep en zo warm mogelijk is altijd al een bijzonder onderdeel van de totale vogelsport geweest. Wij zien dat bij nagenoeg alle ontwikkelde vogelsoorten, zebravinken, loodbekjes, Japanse Meeuwen kwartels en ga zo maar door. Het brengen van een zo donker mogelijke kleur bruin is een uitdaging op zich en die wil de liefhebber graag aangaan.
Verschil in geëxposeerde vogels
Bij de kanaries is er de laatste twee decennia een grote opsplitsing van de klassen geweest.
Daardoor worden nauwelijks meer verschillende vogels met elkaar vergeleken.
Bij de mozaïeken zijn poppen en mannen uit elkaar getrokken.
De Intensieve en niet intensieve zijn uit elkaar gehaald in vele kleuren waardoor er in een klasse een zeer unaniem beeld is ontstaan en makkelijk als vergelijking voor de keurder.
Bij de Bruin Witte is dat niet het geval. Poppen spelen tegen mannen die beide een geheel andere kleuruiting hebben. Intensief speelt tegen schimmel waardoor er een totaal andere vogel wordt gepresenteerd en aan totaal andere criteria moet beantwoorden.
Dan wordt er van de keurder kennis en kunde gevraagd. Hoe hij of zij elke kleuruiting moet recenseren naar kwaliteit. Dat staat niet in de standaard omschreven. Voor de liefhebber die op een show naar de klassen kijkt wordt derhalve inzicht gevraagd naar de verschillende vogels om de beoordeling te kunnen bevatten. Neen bij de Bruin Witte moet je wel een heel grote bagage hebben om het geheel te overzien. Bij de Bruin gele en de Bruin rode is het verschil van Intensief en schimmel natuurlijk wel goed te zien en te beoordelen. Hierbij kwam in het verleden in het algemeen de man bij de intensieve naar de voorgrond en de schimmel de pop. Dit beeld is veranderd.
Zie verder bij de keurder. De mozaïeken zijn in groepen uit elkaar gehaald.
De standaard / De standaard is vrij simpel geschreven maar redelijk makkelijk te bevatten als je de kern van het verhaal er uit pakt.
Voor alle gemelaniseerde vogels in de Bruine groep geldt dat de vogel maximaal geoxideerd moet zijn.
Een brede bestreping moet hebben welke lang en ononderbroken is.
Die criteria zijn heel erg duidelijk en niet voor discussie vatbaar. Maximaal geoxideerd betekend dat zowel de phaeo en de eumelanine zo donker mogelijk en zo veel mogelijk tot uiting komt.
In de bestreping én in de ondergrond. Meer is meer, dus beter. Donkerder is donkerder en dus ook beter. Breder en langer bestreept is dus ook beter. Makkelijk dus!
Dat betekend dat de grondkleur of de bijtint van de man welke een intensieve uiting heeft, niet meer wit is want daar zit een maximale eumelanine onder en een maximale phaeomelanine.
Daarbij het mannelijk kernmerk van een lichte blauwfactor waardoor de bijtint grijsblauwig aan doet.
De Intensiviteit heeft alle bestanddelen in de ondergrond opgenomen en tot een kleur vermengd.
Hoe meer deze bijtint is ontwikkeld hoe meer deze bijtint uiting geeft van een maximale oxidatie!
Een intensieve vogel heeft ook een meer geconcentreerd kleuruiting van de eumelanine.
De bestreping wordt donkerder. Daardoor zijn mannen makkelijker met een wat nadrukkelijker bestreping te brengen dan poppen. De poppen tonen meer hun phaeo door het minder tonen van de blauwfactor en de lichtere intensiviteit.
Bij beide blijft het criterium “maximale oxidatie etcetera”. Dat moet de keurder dus in zijn hoofd houden bij de beoordeling. Die moet de standaard vertalen naar hetgeen bij de kanarie toepasselijk is.
Maximaal is nu anders dan 20 jaar geleden. Het hardere pigment bij de mannen tegen het meer aanwezig zijn van de phaeo bij de poppen. De standaard is wel veranderd want eerst moest de bestreping op een heldere ondergrond liggen maar nu moet die ondergrond maximaal phaeo bezitten.
Dus ook bij de mannen moet de bestreping ingebed liggen in de phaeo. Dat zien wij heden ten dage ook op de rug. Bijvoorbeeld een intensieve man met een dicht gevloeid rugdek en toch volledig intensief.
De intensieve vogel heeft natuurlijk een wat smallere bestreping dan een schimmelvogel.
Maar dat is een uitgangspunt bij alle intensieve vogels. Die twee aspecten moet de keurder natuurlijk in zijn of haar beoordeling wel meenemen. De standaard van de COM is beknopt.
De standaard in Nederland en België ging in het verleden gepaard met de keurtechnische uitleg.
Daar werd datgene in verteld wat hier in deze reactie beschreven staat.
Kortom; hoe ga je met de criteria om. Daardoor is het verstandig om ook de liefhebbers deze technische uitleg uitgebreid te laten lezen en toe te laten passen.
De manier waarop de keurder daarmee om gaat
Er zijn keurders welke hier uitstekend mee om gaan. Helaas is dat niet de meerderheid.
De keurder moet dus pop en man anders kunnen beoordelen tegen de standaard. De keurder moet intensief en schimmel anders met elkaar beoordelen. Dit alles onder meer bij de witte toepassen.
Daar is kennis en kunde voor nodig. Makkelijker is het bij de intensieve vogels.
Daar staat nog steeds het zelfde criterium. Maximaal geoxideerd. In de ondergrond en in de bestreping. Maximale phaeo en maximale eumelanine.
Daar gaat het wel heel erg vaak mis. Zoals bij de witte intensieve beschreven, moet de bijtint zo donker mogelijk rood of geel zijn. Aan die donkere bijtint moet je kunnen afleiden dat in de ondergrond zoveel mogelijk eu- en phaeomelanine vermengd is. Daardoor komt de bestreping wel minder contrastrijk tot uiting maar DAT VRAAGT DIE NIET. Dat de ene streep donkerder is dan de ander is nog wel te beoordelen. Aan de zijkant van de vogel kan je vrij gemakkelijk het verschil van de oxidatie in de ondergrond zien. Kijk maar eens naar de kop en vooral de zijkant van de kop. Daar ziet men grote verschillen in het pigment bezit. Een vogel die licht is tussen de bestreping is ook licht op de zijkant van de kop.
Een Bruine Geelschimmel-vogel en een Bruine Rood-schimmel vogel hebben als hiervoor omschreven een minder zwartbruine bestreping. Maar dat is normaal vanwege de mindere kleurintensiviteit.
Beide op de wangen dus zo donker mogelijk en geen grijzige waas.
Deze grijzige waas ziet men nog steeds bij veel Bruin geel of rood mozaïeken welke geen maximaal geoxideerde ondergrond hebben. Vogels veelal met een forse zware bestreping op de rug.
Goed contrasterend. De beste vogels zult u denken als u dit leest. Maar neen. De ondergrond, ik herhaal moet een maximale eumelanine hebben en een maximale phaeomelanine dus de bestreping kan minder contrasterend zijn. Moet ingebed in de phaeo liggen.
De zijkant van de kop KAN geen grijzige waas laten zien bij het maximale bezit van phaeo en eu!
De bek en poten moeten eenkleurig maximaal geoxideerd zijn.
Je kan een ongepigmenteerde nagel goed herkennen.
Dan komen we op het punt van de herkenning van de echte moeilijkheid van de Bruine vogel in het algemeen. De Bruine vogel is nog (bijna) de enige gepigmenteerde klassieke kleurkanarie welke wij kweken. Daar bedoel ik mee: “de enige kleur welke het originele pigment bezit heeft als lang geleden”.
De zwarte, de agaat en de isabel zijn inmiddels al overgegaan tot AZUL vogels (alleen eu).
Vogels welke geen phaeo meer hebben. Ja, ook de zwarte maar dat leg ik u nog wel eens uit.
De Bruine kleurkanarie is dus de enige vogel welke én Eumelanine bezitten én Phaeomelanine in de oude vorm. In onze standaard, U weet het inmiddels al, staat maximale phaeo en maximale eumelanine.
De keurder heeft dat in zijn of haar hersenpan ingegraveerd. U, dit artikel lezende, inmiddels ook.
Maar toch? De vraag die ik u stel is: “Kan dat?
Als je heel wat jaren Bruine vogeltjes in je hok hebt en kweekt krijg je met deze ervaring ook enige kennis. Bij de moderne vogel valt het op dat als je vogels kweekt waarbij de phaeo maximaal tot uiting komt, de bestreping ook minder fors en ononderbroken is. Vogels uit hetzelfde genetisch bestand welke vogels met een forse ononderbroken bestreping voort brengt. Als je beide doorontwikkeld zie je dat je brede forse ononderbroken bestreping krijgt bij vogels met minder phaeo. Bij vogels die meer en meer phaeo bezitten zie je de ontwikkeling tegengesteld. Dus smaller en meer onderbroken.
Naar het verleden terugkijkend zien wij de poppen met maximale phaeobezit, zodanig dat op de borst geen bijtint meer te zien was. Die vogels hadden een zeer fijne bestreping.
De vogels met de meeste phaeo het fijnste! Toen en heden ten dage, zien wij dat ook bij Bruine vogels welke selectief op meer phaeo en meer phaeo gekweekt zijn.
De PHAEO verervende Bruine vogels hebben nog steeds die heel fijne bestreping.
In vergelijking met het verleden is de kleur van “roodbruin” naar “chocolade” bruin gebracht.
Dat is daar wel de evolutie geweest.
De conclusie die ik, met het kweken van Bruin Wit, Geel, Rood en Mozaïeken, al jaren stel is: Phaeo- en eumelanine werken contraproductief ofwel Een maximale phaeo blokkeert de vorming van een maximale uiting van de eumelanine in de bestreping!
Kijken we naar de Zwarte reeks dan zien wij het zelfde. Zwart gele met een maximale brede en lange bestreping hebben een mindere oxidatie van de ondergrond dus bijtint. Hetzelfde bij de Zwart Rode en de Zwart Witte. Ook bij de Mozaïeken! Maar dat is voer voor een ander artikel.
Deze eigenschappen kennen de kwekers. Zij ervaren dat. Zij beleven dat in de keuringen.
Ook bij de zwarte. Mooie contrastrijke bestreping op een wat lichtere ondergrond (niet maximaal geoxideerd dus). Ik ken kwekers die daar speciaal gebruik van maken want het zijn de keurders die bepalen. De kweker wil graag winnen en past daar zijn praktijk op aan. Zo zijn er de meest zwart bruine Bruin Rood Mozaïek mannen die niet winnen omdat de bestreping minder contrasteert met de ondergrond. Maximale oxidatie, maar dat moet dan wel verstaan worden! Niet waar?
Daar ligt de kern van het probleem welke de schrijver van het te becommentarieerde artikel aanhaalt.
Ik begrijp dat er heden ten dage te veel kleuren zijn en te veel ontwikkelingen in onze liefhebberij gaande om dat allemaal bij te houden.
Echter hier hebben wij het over de basiskleur van de liefhebberij.
De Bruine kanarie. Daarbij vergelijkbaar met de Zwarte kanarie.
Het begrip maximale oxidatie!
Van de bestreping en de ondergrond. De president van de OMJ, de heer Roberto Rossi, stelt: “Ik hoef ze dat toch niet meer uit te leggen?”
“Nou graag, want dit is een van de fundamenten van onze liefhebberij”.
Zonder dit fundament kom je in onze liefhebberij niet verder zonder problemen te veroorzaken. Dan snapt niemand het meer en dat zou zonde zijn voor de vele kleuren die gekweekt worden.
De vele vogels die tentoongesteld worden en de vele emoties die onze liefhebberij kent.
Constant van Santen. december 2017.
